Kain i Abel jako potomkowie Adama i Ewy, reprezentują dwie diametralnie różne postawy moralne, które mają wpływ na relację z Bogiem. Biblijna opowieść symbolicznie pokazuje, że zawsze należy najpierw szukać winy w sobie za wszelkie niepowodzenia. Poniżej znajdziesz streszczenie, interpretację oraz historię Kaina i Abla.
Kain i Abel – bohaterowie
Główni bohaterowie:
- Kain – pierworodny syn Adama i Ewy, starszy brat Abla. Był rolnikiem, który ofiarował Bogu swoje plony.
- Abel – młodszy syn Adama i Ewy, brat Kaina. Był pasterzem, który ofiarował Bogu swoją trzodę.
Kain i Abel – streszczenie krótkie
Opowieść o Kainie i Ablu pochodzi z Biblii, dokładnie z Księgi Rodzaju. Obaj bracia, synowie Adama i Ewy, wybrali różne drogi życiowe. Kain, starszy z nich, zajmował się uprawą roli, podczas gdy Abel był pasterzem owiec. Obaj bracia składali Bogu ofiary, każdy z owoców własnej pracy. Jednak ofiara Abla została przyjęta, podczas gdy ofiara Kaina nie spodobała się Bogu. W rezultacie Kain, nękany zazdrością, dopuścił się okrutnego czynu, zabijając swojego brata. Gdy Bóg zapytał Kaina o los Abla, ten zaprzeczał. W odpowiedzi Bóg oznajmił, że za karę Kain zostanie wygnany na wschód, skazany na wieczne tułactwo i niedolę. Jednocześnie, aby uchronić Kaina przed zemstą, Bóg umieścił na jego czole znamię, które miało odstraszać oprawców. Zagroził klątwą każdemu, kto podniósłby rękę na Kaina. Zabójca opuścił więc rodzinne strony i osiedlił się w kraju Nod.
Kain i Abel – streszczenie szczegółowe
Po opuszczeniu raju Adam i Ewa mieli dwóch synów, Kaina i Abla. Narodziny synów przyjęli z wdzięcznością jako łaskę od Boga. Bracia dorastali ze sobą w zgodzie. Starszy z braci, Kain, poświęcał się pracy rolniczej, podczas gdy Abel zajmował się pasterstwem owiec. Oboje złożyli dary Bogu; Kain z owoców swojej pracy, a Abel z najlepszych części mięsa. Abel był człowiekiem dobrym i bogobojnym. Bogu więc spodobała się jego ofiara. Wzbudziło to nienawiść i zazdrość Kaina, jego ofiara Bogu nie spodobała się. Gdy Bóg zauważył smutek Kaina i zapytał go o przyczynę, Kain milczał, nie potrafiąc znaleźć słów. Wtedy Bóg przestrzegł Kaina, mówiąc o konieczności postępowania dobrze, jako jedynego sposobu na osiągnięcie zadowolenia i radości. Ostrzegł też, że grzech czyha na każdego, kto otwiera mu drzwi do swojego serca.
Kain zaprosił brata na pole, gdzie zaatakował go i zabił. Gdy Bóg zapytał Kaina o los Abla, ten kłamał, mówiąc, że nie jest stróżem swojego brata. Wtedy Stwórca rzekł, że krew Abla woła do niego z ziemi i że za karę skazuje Kaina na wygnanie z rolniczych ziem, które kochał. Kain obawiał się osamotnienia i zemsty, bowiem każdy, kogo spotkałby, mógłby chcieć go zabić. Bóg jednak umieścił na jego czole znamię, które miało go oznaczyć, aby ktokolwiek odważy się zabić Kaina siedmiokrotną pomstę poniesie. Kain został zmuszony opuścić swoje rodzinne strony i osiedlił się na wschód od Edenu, w ziemi Nod. Kain, wraz ze swoją żoną, miał syna o imieniu Henoch. Gdy Kain wybudował miasto, nazwał je imieniem swojego syna, Henocha.
Kain i Abel – plan wydarzeń
- Wygnanie Adama i Ewy z Raju.
- Narodziny pierworodnego syna Kaina.
- Narodziny Abla.
- Dojrzewanie chłopców.
- Zazdrość Kaina wobec Abla.
- Posłuszeństwo Abla.
- Uprawianie roli przez Kaina.
- Pasterstwo Abla nad bydłem.
- Kain ofiaruje Bogu plony, a Abel bydło.
- Zadowolenie Boga z ofiary złożonej przez Abla.
- Zabicie Abla przez Kaina.
- Rozmowa Kaina z Bogiem.
- Klątwa.
- Przyznanie się do winy.
- Rozpacz.
- Wyruszenie Kaina na wschód od Edenu.
Interpretacja historii
Opowieść o Kainie i Ablu podkreśla, że każda zbrodnia wiąże się z konsekwencjami, czyli karą. Historia Kaina i Abla stanowi kontynuację opowieści o ludzkim upadku. Postawa Kaina ilustruje pierwotną skazę człowieka, wynikającą z grzechu pierworodnego. Nawet przed dokonaniem bratobójstwa, Kain miał tendencję do ulegania złym skłonnościom, co prawdopodobnie doprowadziło do odrzucenia przez Boga jego ofiary. Motywem zbrodni Kaina stała się zazdrość, która skłoniła go do zamordowania brata. Opowieść ta pokazuje, że od zarania dziejów obecne są grzechy i nienawiść, a zło w ludzkim wydaniu przybiera coraz większe wymiary. Stary Testament ukazuje ogrom upadku człowieka, który jedynie ofiara Jezusa Chrystusa (zaprezentowana w Nowym Testamencie) może zrównoważyć. Opowieść o Kainie i Ablu podkreśla, że Bóg nie opuszcza grzesznika w żadnej sytuacji.
Nawiązania do historii w innych tekstach kultury
Opowieść biblijna stanowi fundamentalny wzorzec dla wszelkich sytuacji bratobójczych morderstw oraz zła wyrządzonego bliźniemu. Istotną symbolikę niesie za sobą znamię Kaina, będące rodzajem piętna, które obciąża zabójcę i stanowi manifestację spoczywającej na nim klątwy. Przykładowo, William Szekspir wykorzystał ten symbol w dramacie „Makbet”, szczególnie w scenach z lady Makbet, która nie potrafi pozbyć się krwi króla Dunkana z dłoni. Motyw Kaina i Abla odnajduje również swoje odzwierciedlenie w sztuce. W sztuce wczesnochrześcijańskiej, szczególnie w płaskorzeźbach sarkofagowych oraz w mozaikach, ukazani są jako synowie składający dary Bogu – Kain przynoszący kłosy lub winogrona, a Abel składający baranka. Przykładem takiej mozaiki jest ta umieszczona na kopule rzymskiego mauzoleum Santa Constanza, pochodząca z V wieku.