Mit o Pigmalionie – streszczenie i opracowanie

Mit o Pigmalionie jest jednym z najbardziej znanych mitów w mitologii greckiej. Ta historia o rzeźbiarzu, który zakochał się we własnym arcydziele, przekracza granice pomiędzy rzeczywistością a wyobraźnią, stając się ponadczasowym symbolem miłości, pragnienia i potęgi twórczej. Warto zapoznać się z jej bohaterami, streszczeniem, planem wydarzeń i interpretacją.

Mit o Pigmalionie i Galatei – bohaterowie

Bohaterowie mitu odzwierciedlają wiele aspektów ludzkiej natury, jak miłość, potrzeba tworzenia i poszukiwanie doskonałości. Zapoznaj się z ich opracowaniem:

Pigmalion – król Cypru i utalentowany rzeźbiarz. Początkowo był samotnikiem. Unikał świata zewnętrznego i gardził swoimi współobywatelami, a w szczególności kobietami. Mąż wyrzeźbionej przez siebie Galatei.
Galatea – żona Pigmaliona, która początkowo była posągiem, ale ożywiła ją Afrodyta.
Afrodyta – bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodności. Była żoną Hefajstosa, ale rywalizowali też o nią inni bogowie, jak Ares, Posejdon czy Dionizos. Najbardziej znanym ziemskim ukochanym był Adonis. Jej atrybuty to muszla, gołębie i jabłka. Wywierała ogromny wpływ na wierzenia i obrzędy starożytnych Greków.
Pafos – syn Pigmaliona i Galatei (inna wersja mitu podaje, że była to córka), założył miasto nazwane od jego imienia i zbudował świątynię ku czci Afrodyty.

Mit o Pigmalionie – streszczenie krótkie

Pigmalion był królem Cypru, ale także utalentowanym rzeźbiarzem. Pewnego dnia wyrzeźbił kobietę, która stanowiła odzwierciedlenie wszystkiego, czego pragnął w swojej partnerce. Bohater szybko się w niej zakochał. Od tego czasu strasznie cierpiał, gdyż jego uczucia nie mogły zostać odwzajemnione. Afrodyta, widząc to, postanowiła ożywić rzeźbę i nazwać ją Galatea. Król poślubił swoją wybrankę, a z ich związku narodził się syn Pafos.

Mit o Pigmalionie – streszczenie szczegółowe

Pigmalion, król Cypru, był znakomitym rzeźbiarzem, którego talent znali wszyscy w całym starożytnym świecie. Tworzył on piękne i realistyczne rzeźby. Pomimo ogromnej sławy, był także bardzo samotny. Czuł bowiem ogromne rozczarowanie zachowaniem kobiet, które uważał za płytkie i niemoralne. Pewnego razu wyrzeźbił piękny i doskonały posąg. Stanowił on idealny wizerunek kobiety jego marzeń, a odróżnić ją od żywego człowieka można było tylko poprzez dotyk.

Nie minęło dużo czasu, a Pigmalion zakochał się szaleńczo w swojej rzeźbie. Spędzał w jej towarzystwie całe dnie, obdarowywał kwiatami i prezentami oraz przebierał w wytworne suknie, traktując jak prawdziwą kobietę. Niestety jego uczucia nie mogły zostać odwzajemnione przez martwy przedmiot, dlatego strasznie cierpiał.

Zauważyła to bogini miłości Afrodyta i postanowiła ulitować się nad Pigmalionem. Ożywiła posąg i nazwała kobietę Galatea. Uradowany król poślubił ukochaną. Po czasie na świat przyszedł ich syn Pafos. Gdy tylko chłopak podrósł, założył miasto na Cyprze, które nazwał od swojego imienia, a w nim wybudował wspaniałą świątynię. Stała się ona miejscem ku czci bogini Afrodyty.

Mit o Pigmalionie – plan wydarzeń

Poznaj najważniejsze etapy mitu o Pigmalionie:

Pigmalion włada Cyprem
Wyrzeźbienie pięknej kobiety przez Pigmaliona
Miłość króla do rzeźby
Ulitowanie się Afrodyty i ożywienie kobiety
Ślub Pigmaliona z Galateą
Narodziny syna Pafosa
Założenie miasta przez Pafosa i postawienie świątyni Afrodyty.

Mit o Pigmalionie i Galatei – symbolika i motywy

Mit o Pigmalionie jest symbolem spełnienia marzeń i ideałów oraz siły miłości, która potrafi dokonać cudów. Posąg Galatei symbolizuje nie tylko artystyczną twórczość, ale także przemianę i odrodzenie. Stanowi metaforę dążenia do ideału, który w rzeczywistości jest nieosiągalny.

W tej mitycznej historii odnaleźć można również kilka istotnych motywów. Jednym z nich jest motyw samotności, który przejawia się w początkowym życiu Pigmaliona. Dopiero zastosowanie motywu boskiej interwencji doprowadza do przemiany bohatera z izolacji do współdzielenia życia i emocji z innym istnieniem. Cud Afrodyty i przemiana posągu Galatei podkreśla moc miłości i sztuki do przekraczania granic rzeczywistości. Mamy tu także do czynienia z historią o spełnionym motywie miłości.

Nawiązania w sztuce

Pigmalion jest postacią, której miłosna historia i pragnienia stały się inspiracją do interpretacji dla wielu twórców na przestrzeni wieków. Nawiązanie do historii jego osoby i podobne tematy występują m.in. w:

„Pigmalion i Galatea” Louis Gauffier – obraz przedstawiający Afrodytę dającą życie posągowi Galatei.
„Lalka” Bolesław Prus – Izabela Łęcka zakochuje się w posągu Apollina, który jak żywy odwiedza ją w snach.
„Pigmalion i Galatea” Jean‑Léon Gérôme – obraz francuskiego artysty z roku 1890, ukazujący rzeźbiarza całującego swój posąg w chwili, gdy Afrodyta powołuje go do życia.
„Pigmalion” George Bernard Shaw – dramat, w którym Profesor Higgins zakłada się z pułkownikiem Pickeringiem, że w ciągu 6 miesięcy wprowadzi na salony biedną kwiaciarkę Elizę. Utwór udowadnia, że da się przenieść człowieka z jednej sfery społecznej do innej, co jest nawiązaniem do ożywienia posągu w micie. W późniejszym czasie stał się on inspiracją dla musicalu „My Fair Lady”.